بزرگنمايي:
قم انلاين- امروزه صنعت چوب و مبلمان در دنيا به صنعتي مهم و ارز آور تبديل شده
است، در کشور ما هم 51 هزار واحد توليدي و در استان قم بيش از چهار هزار
واحد توليدي وجود دارد که اگر به طور ميانگين در هر واحد صنفي چهار نفر کار
کنند تا 20 هزار نفر مستقيم و با احتساب صنايع وابسته مانند رويه کوب،
شيشه بر، تعميرات، ماشين آلات، راننده‌ها و خانواده آنان بيش از 50 هزار
نفر به طور مستقيم و غيرمستقيم در اين استان از اين صنف روزي مي‌خورند و
سود زيادي به اقتصاد قم تزريق مي‌شود اما توجه کافي به آنان نمي‌شود.
پيگير مشکلات صنف بزرگ درودگران شديم؛ به غير از فرسوده بودن ابزارآلات
درودگران قم که مسبب قطع انگشتان يک سوم آنان شده و در گزارشي جداگانه به
آن پرداختيم مشکلات درودگران قم در چند محور ديگر قابل بحث است با برخي از پيشکسوتان درودگري در قم را در ادامه خواهيد خواند:
درودگران قم نيازمند اتحاديه قدرتمند هستند
علي محمد کاظم بابايي با 30 سال سابقه درودگري درباره لزوم داشتن
اتحاديه قدرتمند اظهار داشت: اعضاي اتحاديه درودگران بايد مدير و آينده نگر
باشند، نياز بازار و کار را متوجه شوند و آموزش‌هاي لازم را به اعضا دهند
که کار خود را چگونه توليد و عرضه و مواد اوليه را چطور تهيه کنند.
وي ادامه داد: توليد کننده در قم نمي‌داند کارش چقدر ارزش دارد و قدر
هنر خود را نمي‌داند که ارزان عرضه مي‌کند که اين از ضعف‌هاي اتحاديه است
که آموزش ندارد.
اين صنعتگر قمي عنوان کرد: اتحاديه‌ها در همه جا نقش فعال دارند حتي
توليدات را خريداري و صادر مي‌کنند و يا دستگاه‌هاي مورد نياز را وارد
مي‌کنند اما در قم عده‌اي دلال اين کارها را انجام مي‌دهند.
وي به راهکار اين مشکل اشاره کرد و گفت: اعضاي اتحاديه درودگران بايد ذي نفع باشند تا به فکر سود خود و مجموعه باشند.
محمد اکبري نيز با 25 سال سابقه کار گفت: اتحاديه از کساني که پروانه
کسب دارند سالي 100 هزار تومان و از کساني که پروانه کسب ندارند 500 هزار
تومان مي‌گيرد اما قدرت اجرايي لازم و نظارت کافي را ندارد.
نيازمند مرکزي براي عرضه مطمئن توليدات چوبي هستيم
مجيد شريفي با 30 سال فعاليت در اين رشته نيز اظهار داشت: وقتي قم قطب
توليد صنايع چوبي در کشور شده و توليد کننده با هزار سختي و وام کار را
توليد مي‌کند بايد مرکزي براي عرضه مناسب توليدات وي باشد و به گونه‌اي
نباشد که دلالان سود ببرند و درودگران با چک‌هاي بي‌تضمين مواجه شوند.
به دليل نبود آموزش بسياري از دوردگران قم انگشتان دست خود را از دست داده‌اند
وي تأکيد کرد: بخش توليد نيازمند حمايت است اما دولت و مسئولان ياري‌گر نيستند و اتحاديه هم تعهد و احساس مسئوليتي ندارد.
اين صنعتگر قمي با بيان اين که به دليل نبود حمايت‌هاي لازم کارهاي
توليد درودگران قم در شهرهاي ديگر به فروش مي‌رسد، افزود: براي اثبات اين
مدعا اگر يک روز عوارضي قم - تهران برويد مي‌بينيد چند خودرو کارهاي چوبي
خام از قم به تهران برده مي‌شود.
بي کيفيت‌ترين مواد اوليه به قم وارد مي‌شود
علي محمد کاظم بابايي در اين باره نيز با تأکيد بر اين که زيربناي کار
ما تحقيق، توسعه و آموزش است که در اين صنف وجود ندارد، افزود: درودگران
سازوکار استفاده درست از ابزارآلات اين رشته را ندارند و بايد نخست
آموزش‌هاي لازم به آنان داده شود.
وي با بيان اين که بدترين و بي‌کيفيت‌ترين مواد اوليه به قم وارد
مي‌شود، ادامه داد: درودگران قم دانش لازم را ندارند که اين چوب براي مصرف
مبل، صندلي يا ساخت کرسي است اما خريداري مي‌کنند چون نمي‌دانند کالاي
بي‌کيفيت هم توليد مي‌شود؛ بهترين دستگاه، بيشترين وام‌ها و بهترين جاها را
بدهند اگر آموزش نباشد چه بسا هزينه‌ها به هدر رود.
اين فعال در عرصه چوب با اشاره به اين که بايد به درودگران گفته شود که
قدر خود و هنرشان را بدانند و کالاي توليد شده را ناچيز عرضه نکنند، گفت:
مشاهده شده که مبل چهار ميليوني قم را 17 ميليون در تهران مي‌فروشند اما به
دليل اين که صنف درودگران در قم متولي ندارد جنس ما ارزان خريداري مي‌شود.
بابايي با بيان اين که شهروندان قم دو برابر قيمت يا بيشتر، توليدات
درودگران قم را از تهران خريداري مي‌کنند، عنوان کرد: به عنوان مثال کلاف
يک کار در تهران سه ميليون و در قم يک و نيم ميليون به فروش مي‌رسد به همين
خاطر دلالان از قم مي‌خرند و سه برابر مي‌فروشند چون ساماندهي براي اين
صنف نيست.
بخش توليد نيازمند حمايت است اما دولت و مسئولان ياري‌گر نيستند
وي گفت: درودگران تهران با خريد 10 تن چوب در سال زندگي خود را به
بهترين وجه اداره مي‌کنند اما قمي‌ها 100 تن چوب مي‌خرند يک موتور هم
ندارند؛ هم زحمت مي‌کشند، هم منابع ملي را حرام مي‌کنند و هم نتيجه خوبي
ندارند و توليد کننده و مصرف کننده ضرر مي‌کنند و دلالان در اين وسط سود
مي‌برند که برخي حتي بدون پول و با چک از ما خريداري مي‌کنند.
وي با تأکيد بر اين که وقتي ساز و کار درست شود همه چي خود به خود درست
مي‌شود، افزود: نبود آموزش و نداشتن سازکار اين تبعات را به دنبال خود دارد
وقتي با خودرو هم نتواني رانندگي کني به خود و ديگران ضرر مي‌زني.
وي گفت: متأسفانه برخي از 14 سالگي وارد اين کار مي‌شوند و بارهاي سنگين
را بلند مي‌کنند که نياز به آموزش است تا بعدها به مشکل برنخورند.
جواد مرسلي نيز با بيان اين که به دليل نبود آموزش بسياري از همکاران ما
انگشتان خود را از دست داده‌اند، افزود: به عنوان مثال من پس از گذراندن
مقطع دوم راهنمايي وارد اين کار شدم و به دليل نبود آموزش يک سال است که
انگشتانم را از دست داده‌ام.
کلاهبرداري از درودگران با ظاهري آراسته
علي محمد کاظم بابايي نيز در اين خصوص اظهار داشت: به دليل نبود
آموزش‌هاي لازم آدم‌هاي فرصت طلب از درودگران سوء استفاده مي‌کنند و هر سال
مي‌شنويم از همکاران ما چندين ميليون کلاهبرداري مي‌کنند که متولي اين صنف
اتحاديه است اما کساني که متولي شدند هم دانش لازم را ندارند.
وي با بيان اين که وظيفه اتحاديه است که سازوکاري بيانديشد که
توليدکننده مجبور نشود کالاي خود را به هر شکلي بفروش برساند، ادامه داد:
توليدکننده نياز دارد توليد خود را بفروشد و افرادي با ظاهر آراسته اجناس
درودگران را با چک مي‌گيرند اما بايد به دنبال آن‌ها بدوند.
محمدحسين محمودزاده نيز گفت: پاس نشدن چک‌ها مشکلي براي شاغلان در اين
صنف است و پس از رفت و آمدهاي زياد به شهرستان‌ها به جايي مي‌رسيم که از
خير آن بگذريم.
بيمه، به درودگران ظلم مي‌کند
مجتبي صفايي رئيس اتحاديه درودگران استان قم
با بيان اين که در بيمه درودگران ظلم و احجاف است، گفت: همه درودگر هستيم و
اگر درودگر ميز بسازد نتواند در بسازد که نجار نيست اما بيمه در و کمدساز
10 درصد و مبل ساز 30 درصد است.
بيشتر درودگران از چک ضربه مي‌خورند زيرا ما از مشتري چک مي‌گيريم اما سر موعد پرداخت نمي‌کنند
محمد اکبري با 25 سال سابقه کار نيز گفت: به دليل اين که بيمه حمايت
لازم را نمي‌کند شايد نيمي از نجارها بيمه نيستند و به دليل نداشتن پشتوانه
از اين شغل مي‌روند.
وي افزود: عوارض ناشي از خاک اره، سر وصدا، آلودگي صوتي و کاري و خطرات
ناشي از دستگاه‌ها براي همه يکسان است اما بيمه مبل ساز با ميز ساز متفاوت
است؛ مبل ساز 300 هزار و ميزساز 120 هزار تومان بايد بدهد که باعث تعجب و
ظلم به اين افراد است.
اکبري با 25 سال سابقه کارعنوان کرد: قانون بيمه درودگران از زمان شاه
بوده زيرا مي‌گويند ساخت مبل سفارشي است اما همه سري ساز هستند و شايد به
ندرت مبلي سفارشي ساخته شود.
وي با بيان اين که ما نمي‌دانيم سازمان تأمين اجتماعي بر چه مبنايي اين
کار را انجام مي‌دهد؟ افزود: از مسئولان مي‌خواهيم بيمه درودگران يکسان
شود.
محمدحسين محمودزاده نيز با بيان اين شغل سختي‌هاي زيادي دارد، اظهار
تأسف کرد: آلودگي محيطي و صوتي و آسيب‌هاي جسماني از قبيل بريدن انگشت‌ها،
مشکلات ريوي، ديسک کمر، پادرد و کمردرد و خطر ابتلا به آسم دارد و چشم، گوش
و اعصاب ما ضعيف شده و کار سنگيني است اما جزء مشاغل سخت به حساب نمي‌آيد و
مشاغل سخت بايد بازتعريف شود.
بيشتر درودگران از چک ضربه مي‌خورند
اکبري با بيان اين که قانون چک در ايران بسيار ضعيف است، اظهارداشت:
بيشتر درودگران از چک ضربه مي‌خورند زيرا ما از مشتري چک مي‌گيريم اما سر
موعد پرداخت نمي‌کنند و خودمان مي‌رويم شخص را از شهرستان پيدا مي‌کنيم اما
دادگاه حکم جلب نمي‌دهند.
اين درودگر با سابقه 25 ساله قم با بيان اين که هيچ آسيبي محکم‌تر از
ضربه‌اي که چک به درودگران نيست، افزود: 95 درصد کساني که چکشان برگشت
مي‌خورد توانايي مالي دارند اما در جواب به ما مي‌گويند تا يک سال بايد
دادگاه برويد سپس قسطي مي‌کنند و به اين خاطر پول ما را به موقع نمي‌دهند.