چاپ

عصر قم - قم - پیامبر گرامی اسلام(ص) نمونه انسان کاملی است که سیره اخلاقی و رفتاری ایشان موید اعتدال گرایی در همه عرصه های زندگی و الگویی جامع و الهی برای مدیریت جهانی، حل معضل های بشری و هدایت عموم انسان ها به سمت توحید، عدالت و معنویت می باشد.
به گزارش ایرنا، در دورانی که جهل و ستم در شبه جزیره عربستان به سرحد خود رسیده بود و انسان ها ترسی از زنده به گور کردن دختران خود نداشتند و زن ها و کودکان قربانیان جنگ های طایفه ای می شدند، خداوند به واسطه رحمت خود پیامبر رحمت را برای هدایت مردم فرستاد.
حضرت محمد(ص) که وی را به واسطه اخلاق نیکو و امانتداری، «محمد امین» می نامیدند، برای اجرای ارزش های الهی، برچیده شدن بساط ظلم و ستم و پیاده کردن حکومت الهی سختی های فراوانی به جان خرید تا توانست بشر را از تاریکی و جهل به سوی کمالات و نور رهنمون نماید.
ایشان برای پیوند جامعه بشری با مکارم اخلاق تلاش های فراوانی کرد که یکی از نتایج آن تاسیس حکومت الهی و اجرای عدل اسلامی در مدینه بود؛ در این دوران پیوند برادری میان مسلمانان برقرار شد و همه در سایه دین رحمانی و آموزه های پیامبر اکرم(ص)، از آسایش و آرامش برخوردار شدند.
ولی این سعادت و نیکبختی امت پیامبر(ص) بعد از فوت ایشان بر سر تصاحب جانشینی بار دیگر بخش بزرگی از جامعه اسلام را به سمت جهل، کجروی و تفرقه پیش برد؛ انحراف مسلمانان تا جایی پیش رفت که در عصر حاضر به نام اسلام و مسلمانی دست به هر جنایتی می زنند؛ در حالی که اگر به سیره و رفتار پیامبر تاسی می کردند، هیچ عاملی نمی توانست این امت بزرگ را به انحراف بکشاند.
دوران امام حسن مجتبی(ع) نیز نمونه ای از دوران آشفتگی و چند دستگی میان مسلمانان است، به طوری که جامعه اسلامی به دلیل دوری از بصیرت و ایمان واقعی، جامعه ای بسیار سست پایه بود و یاران امام در ازای مبالغ ناچیزی، فرزند امام علی(ع) را تنها گذاشتند و به صف متملقان و چاپلوسان معاویه پیوستند.
آن حضرت با قاطعیتی که در اجرای عدالت داشت توانست احکام و حدود الهی را میان امت مسلمان اجرا کند و امور جامعه مسلمانان را سر و سامان بخشد، ولی توطئه اطرافیان امام و معاویه با نشر شایعات و اخلال، شرایط جنگ به نفع دشمن شد.
عده زیادی از لشکر امام(ع) جزو خوارج بودند، عده دیگری به طمع غنیمت آمده بودند و برخی نیز از رئیسان قبایل خود دستور می گرفتند که بی بصیرتی، وجه مشترک همه این افراد بود.
امام مجتبی(ع) که اقیانوسی از فضایل اخلاقی، معارف و عقلانیت سیاسی بود، زمانی که اوضاع جامعه را اینچنین مشاهده کرد، به این نتیجه رسید که جنگ با معاویه با عده اندکی از یاران، بر خلاف مصالح جامعه و موجودیت اسلام است.
دنیازدگی و بی تقوایی امت اسلام، امام حسن(ع) را وادار به پذیرش صلح با معاویه کرد؛ امام(ع) با این اقدام جان شیعیان خالص و راه اسلام را حفظ کرد و جنگ را نیز به صلحی که در عمل نوعی پیروزی بود تبدیل کرد.
حضرت محمد(ص) در 17 ربیع الاول عام الفیل در شهر مکه چشم به جهان گشود؛ پدر پیامبر(ص)، عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبیله بزرگ قریش بودند؛ آن حضرت در سن 40 سالگی به مقام رسالت رسید و به مدت 23 سال عهده ‏دار امر رسالت و نبوت بود؛ پیامبر(ص) در 28 صفر سال 11 هجری قمری و در سن 63 سالگی از دنیا رفت.
امام حسن(ع) فرزند علی بن ابیطالب(ع) و حضرت فاطمه(س) در شب نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود؛ ایشان در 37 سالگی به مقام امامت رسید که مدت امامت آن حضرت 6 ماه و سه روز به طول انجامید؛ آن حضرت در 28 صفر سال 50 هجری قمری، در 47 سالگی به شهادت رسید.
** عدم شناخت اسلام اصیل باعث کجروی امت اسلامی شد
عضو شورای جامعه المصطفی العالمیه در گفت و گو با ایرنا، بیان کرد: عدم شناخت اسلام اصیل باعث کجروی امت اسلامی شد و جریان های انحرافی در طول تاریخ سرزد که در دوران اخیر به نام داعش، طالبان، عوامل استکبار و وهابیت شناخته می شوند.
حجت الاسلام والمسلمین حسین شهامت دهسرخی افزود: خداوند متعال بهترین تعریف و بیان را از شخصیت پیامبر(ص) مطرح کرده و همه پیامبران به این صفات ممتاز هستند، به ویژه اشرف و ارشد آن ها نبی اکرم(ص) که خداوند او و امت او را، امت متعادل و حرکت بر میزان و صراط مستقیم معرفی کرده است.
وی با بیان این که نبی اکرم(ص) تغییرات بنیادی در زمان خود ایجاد کرد، افزود: ایشان در بعد اعتقادی شرک و خرافه را زدود و جامعه را از جهالت نجات داد، آداب و سنن جاهلی را از بین برد، احترام و تکریم زنان را به اوج رساند و آن ها را در کنار مردان، انسان های شایسته کمال و رسیدن به اوج قله ترقی مطرح کرد.
وی ادامه داد: پیامبر(ص) جامعه توحیدی برقرار کرد و نظام طبقاتی را از بین برد، سیاه و سفید را از جهت برخورداری اقتصادی کنار هم نشاند و تکبرها، تفاخرها و امتیازهای کاذب را از بین برد.
دهسرخی گفت: پیامبر ده ها بلکه صدها امتیاز بزرگ را در جامعه آن زمان ایجاد کرد، ولی در عین حال که این کارها را انجام داد، اوج قله رفیع رسالتش را «حاکمیت کرامت اخلاقی» بیان کرد و فرمود مبعوث شده ام انسان را به قله اوج برسانم.
وی افزود: پیامبر(ص) انسانی بود که در عالم ملکوت با فرشتگان و جبرییل تعامل داشت، زنان را رشد داد، با بچه ها تعامل کرد و مردان و زنان جامعه را از جهت روحی در رابطه با نظام خانواده به گونه ای تربیت داد که می فرماید، «نشستن انسان در کنار خانواده امتیاز و برتری دارد بر این که در مسجد من اعتکاف نماید».
وی گفت: پیامبر(ص) عرب جاهلی آن زمان را با آن صفات رذیله ای که داشت در مقابل رحمت العالمین نرم کرد و خداوند متعال در قرآن پیامبر(ص) را اینگونه می ستاید: «بخاطر این رحمت الهی که برخوردار شدی و نسبت به آن ها انعطاف نشان دادی آن ها به طرف تو گرایش پیدا کردند، اگر ناسازگار و غیرقابل گذشت بودی مردم از دور تو متفرق می شدند».
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به این که پیامبر(ص) این گونه توانست در مدت زمان کوتاهی تمدن بزرگی را پایه گذاری کند، بیان کرد: با وجود سختی ها و انحرافاتی که در پیکره امت اسلامی ایجاد شده، امروز این تمدن رو به گسترش است و از طرفی حقیقت نبوی و محمدی چون با فطرت انسان ها سازگار است، کسانی که با نام و حقیقت پیامبر(ص) آشنا می شوند جذب پیامبر(ص) می شوند.
دهسرخی با اشاره به این که عدم شناخت اسلام اصیل باعث کجروی امت اسلامی شد، گفت: پیامبر(ص) این آیین را محافظی برای امت خود قرار داد و اسلام حقیقتی است که باید دوام پیدا کند و سلسله امامت نیز ادامه پیدا کرد تا اسلام نبوی ناب، خالص، عالمانه و آگاهانه بماند.
وی افزود: کسانی که می خواهند نگهبانان اسلام باشند باید حکیم و حقیقت اسلام ناب را درک کرده باشند؛ وقتی ناآگاهان و جاهلان بر امت اسلام مسلط می شوند و از حقیقت اسلام و قرآن اطلاعی ندارند، دچار افراط و تفریط می شوند.
وی اضافه کرد: مکتبی که از عقلانیت و حکمت برخوردار باشد می تواند امت را در پیچ و خم ها حفظ کند؛ اهل بیت(ع) در سخت ترین شرایط امت را حفظ کردند و نگذاشتند در هیچ شرایطی پیروانشان دچار افراط و تفریط شوند.
*صلح امام حسن(ع) شیعه را از تنگنا و تاریکی نجات داد
دهسرخی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: امام حسن(ع) از لحاظ سیره اخلاقی کریم اهل بیت(ع) بود و کرامت های اخلاقی ایشان به گونه ای است که در آن زمان که تبلیغات علیه اهل بیت(ع) توسط طایفه معاویه فراوان بود، آنقدر برخورد و تعامل ایشان سازنده بود که کسانی که از شام به مدینه می آمدند وقتی با امام حسن برخورد می کردند می گفتند تاکنون دشمن ترین دشمن ها نزد ما علی و اولاد علی بودند الان که برمی گردیم به شام، محبوب ترین انسان ها علی و اولاد علی هستند.
وی افزود: شرایط امام(ع) بسیار سخت و شکننده و دوران بسیار طاقت فرسایی بود، با این شرایط و اوج مظلومیت و قدرناشناسی امت، به جز تعداد اندکی، مردم آمادگی برای مقابله با طایفه اموی نداشتند و از طرفی هم اسلام در خطر بود.
وی اضافه کرد: امام حسن(ع) بین 2 دشمن داخلی و خارجی باید راهی را انتخاب می کرد که اساس اسلام بماند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر برای امام مجتبی(ع) آسان ترین کار این بود که استقامت نماید و سازش نکند و در مقابل معاویه بایستد تا شهید شود و دستگاه اموی و معاویه هم همین را می خواستند.
مدرس حوزه علمیه قم با بیان این که امام موظف بود چیزی که بهتر از همه برای اسلام و جامعه مفید و ثمربخش است انتخاب کند، افزود: امام مجتبی(ع) صلح با معاویه را انتخاب نمود، گرچه که همانند قبول قطعنامه از سوی امام راحل مثل نوشیدن جام زهر بود، اما مصلحت جامعه در این بود.
وی تصریح کرد: امام(ع) این شیوه را انتخاب کرد تا پیروان اهل بیت(ع) را از شرایط تنگ، تاریک و سخت دوران پس از امیرالمومنین(ع) و حاکمیت بنی امیه نجات دهد.
** عمده هدف پیامبر اسلام(ص) اعتلای اخلاق در جامعه بود
استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم نیز در گفت و گو با ایرنا، با بیان این که عمده برنامه پیامبر اعتلای اخلاق بوده است، گفت: پیامبر(ص) می فرمایند مبعوث شدن من برای این بوده که مکرمت های اخلاقی را به کمال برسانم که این اصل، هدف بعثت پیامبر می باشد.
آیت الله احمد فقیه یزدی افزود: مکرمت های اخلاقی، کرامت ها، بزرگ منشی ها و بزرگی های اخلاق است که تمام آن ها در پیامبر(ص) بارز بود و در روایت داریم که کسی یک خلق از اخلاق الهی در وجود او باشد خداوند عذابش را کم می کند.
وی اضافه کرد: در روایت دیگری بیان شده که روز قیامت هر کس محشور بشود، چیزی که بسیار برای همه مشهود است اخلاق می باشد و با آن اخلاق به کار او جلوتر از دیگران رسیدگی و تخفیف کلی نسبت به گناهان داده می شود.
وی ادامه داد: اگر فرد حسن اخلاق نداشته باشد در روز قیامت برای او سخت گرفته می شود و در روایت دیگری آمده که اخلاق نیکو اعمال ما را هم مورد قبول قرار می دهد.
آیت الله فقیه یزدی تصریح کرد: پیامبر(ص) هدف بعثت خود را رساندن انسان به کرامت های اخلاقی معرفی کرد و خود نیز در تمام عرصه ها به ویژه در برخورد با خانواده، همسران، فرزندان و کودکان امت اسلامی دارای خلق نیکو بود.
وی در ادامه با بیان این که خلق امام حسن(ع) نمونه بود، گفت: اخلاق کریمه و بزرگ منشی که پیامبر(ص) دارا بوده به امام حسن مجتبی(ع) منتقل شده است و ایشان در اخلاق نمونه بوده اند.
وی افزود: امام حسن(ع) کریم اهل بیت(ع) بود و کرامت، بزرگواری، رافت و رحمت امام(ع) تاثیر زیادی بر دشمنان می گذاشت و آن ها را به سمت امام(ع) متمایل می کرد.
استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم با بیان این که اگر صلح امام حسن(ع) نبود، دیگر آثاری از دین و ایمان باقی نمی ماند، اضافه کرد: صلح امام حسن(ع) حرکت تاکتیکی هوشمندانه بود که زمینه ای برای قیام امام حسین(ع) شد.
** صلح امام حسن(ع) موجب بقای قرآن شد
همچنین معاون فرهنگی و تبلیغی مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران در گفت و گو با ایرنا، بیان کرد: صلح امام حسن مجتبی(ع) موجب بقای قرآن شد و ایشان با این اقدام جان مسلمانان و ماندگاری اسلام را حفظ نمودند.
معصومه ظهیری افزود: امامان معصوم کلهم نور واحد هستند، یعنی نور واحدی هستند که دارای کمالات و کرامات مقام امامت ‌می باشند.
وی اضافه کرد: سیره، روش و منش بزرگواران برگرفته از اسوه حسنه معرفی شده در قرآن کریم و پیامبر گرامی اسلام(ص) است و در هر عصری که معصومان زندگی می کردند نحوه مواجهه شان با مردم آن عصر و خلفای هم عصرشان تفاوت هایی داشته است.
وی بیان کرد: بردباری امام حسن مجتبی و رو کردن دست حیله و نیرنگ و تزویر معاویه تاثیر بسزایی در موقعیت زمانی امام داشت.
ظهیری افزود: احسان و خلق نیکو امام حسن(ع) بهترین الگویی است که می تواند در هر زمانی سیره و روش اقتدا به معصومان را برای مردم توصیف و تبیین کند.
وی اضافه کرد: اگر امام حسن(ع) با آن شرایط ویژه ای که معاویه دنبال می کرد مقابله نمی کردند و دست معاویه را رو نمی کرد، شاید امروز مقابله جهادی و حماسه بزرگ کربلا را نمی توانستیم درک کنیم.
وی تصریح کرد: پاره کردن عهدنامه بین امام مجتبی(ع) و معاویه توسط معاویه باعث شد دست معاویه رو شود و زمینه سازی قیام کربلا را صلح امام حسن فراهم کرد.
/2085/ 1175