عصرقم- در کتاب "سحاب رحمت«تاریخ و سوگنامه سید الشهداء(ع)"، تالیف شیخ عباس اسماعیلی یزدی می‌خوانیم: روز دوم محرم، نامه ابن زیاد در کربلا به دست ایشان رسید، نوشته بود: ای حسین، به من خبر رسیده که در کربلا فرود آمده ای، یزید برایم نوشته که سر به بالین ننهم و سیر غذا نخورم تا تو را به خداوند لطیف خبیر برسانم(یعنی تورا بکشم) یا تسلیم حکم من و حکم یزید گردی!

چون نامه به دست حسین بن علی(ع) رسید و آن را خواند، دور انداخت و فرمودند:" رستگار نشنوند مردمی که رضای مخلوق را به خشم خالق خریدند".

قاصد جواب نامه را خواست، حضرت فرمود: جواب ندارد همانا او مستحق عذاب است (چراکه امام(ع) به کسی نامه می نویسد که امید به هدایت و ارشاد او باشد)، سپس قاصد برگشت و خبر داد، آن دشمن خدا در غضب شد، رو به عمر سعد کرد و او را به جنگ حضرت حسین(ع) مامورکرد.

نقل شده است عمر سعد به منزل آمد و با دوستان خود مشورت می کرد، کسی صلاح او ندید. از آن جمله مردی کامل العقل و خیرخواه به نام "کامل" بود که با پدرش رفیق بوده، پیش او رفت، چون او را مضطرب دید گفت: تورا چه می شود؟

گفت: سرداری لشکر را به من داده اند برای جنگ با حسین بن علی، کشتن او و اهل بیتش نزد من لقمه طعامی است که آن را بخورم یا شربت آبی است که آن را بنوشم، و بعد از آن ملک ری را مالک باشم.

کامل گفت: اُف بر تو و بر دینت، ای عمر، آیا حق را فراموش کرده و گمراه شده ای؟ آیا نمی دانی به جنگ که می روی و با چه کسی جنگ می کنی؟" اِنّا لِلِه وَ اِنّا اِلیهِ راجِعون" بخدا سوگند اگر دنیا و آنچه درآنست به من دهند که یک نفر از امت محمد(ص) را بکشم این کار را نکنم، و تو می خواهی فرزند پیامبر را بکشی؟

هم چنین پسر کوچک عمر سعد خطاب به پدرش گفت: هیچ می دانی که به جنگ که می روی و با کدام خانواده دشمنی می کنی؟ حضرت حسین بن علی(ع) جگر گوشه مصطفی و نور دیده مرتضی و سرور فاطمه زهراست... ازخدا بترس..

درهمان حال پسر بزرگتر او گفت: آنچه برادرم می گوید اگر چه راست است اما نسیه باشد، و آنچه پسر زیاد می دهد نقد است و هیچ عاقلی نقد را به نسیه نمی دهد، عمر سعد گفت: ای پسر راست می گویی، حال دنیا را اختیار می کنیم تا آخرت چون شود.

نقل است روزی امیرالمومنین(ع) عمر سعد را دید، به او فرمود: چگونه خواهی بود هرگاه در مقامی بایستی که بین بهشت و دوزخ مخیر شوی و تو آتش را اختیار کنی؟ گفت: به خدا پناه می برم که چنین باشد، فرمود: بلاشک به همین زودی واقع می‌شود(مهیج الاحزان/ 75 م 3)

عمر سعد در شمار مردان جنگی و نظامی نبوده و شهرت پهلوانی و شمشیر زنی هم نداشته است اما از آن جهت که پدرش مردی خوشنام و با سابقه و خودش فردی زاهدنما بود، ابن زیاد می خواست از وجهه عوام فریبانه او استفاده کند و چون می دانست جنگ با اباعبدالله(ع) مشکل است، و هرکسی قبول نمی کند از مردان شمشیر زن صرف نظر کرده و او را با وعده حکومت ری امیر کرد.

عمر سعد بعد از انجام ماموریت به حکومت ری نرسید و به نفرین حضرت سیدالشهداء(ع) گرفتار شد