چاپ

قم آنلاین -
عدم استفاده تخصصی از دانش روانشناسی در گزینش‌های استخدامی نظام آموزشی که خود، مروج و تعلیم دهنده دانش است جای تامل دارد.
انسان از بدو آفرینش همواره در کشف مجهولات و در پی آموختن بوده است، در واقع نیاز به دانستن در پیکره وجودی انسان نقش محرکه ای را ایفا می‌کند، تا در تکاپیوی کسب دانش باشد، برای رفع این نیاز امروزه نظام‌های آموزش و پرورش از اصلی‌ترین و مهمترین پرچمداران تعلیم و تربیت افراد در دستیابی به دانش، در هر جامعه‌ای محسوب می‌شوند، لازمه کارآمدی نهاد آموزش و پرورش، توجه به ابعاد انسان، در ساختار آموزشی و هم در بکارگیری افراد در نظام آموزشی، از منظر تخصصی آن است.
چین باستان چهار هزار سال قبل در بکارگیری افراد در مشاغل مختلف از تکنیکهای سنجش روانشناختی بهره می گرفت؛ غفلت از ارزیابی تخصصی روانشناختی متولیان آموزش می‌تواند هزینه‌های سنگین و جبران‌ناپذیر را به جای بگذارد؛ عدم استفاده تخصصی از دانش روانشناسی در گزینش‌های استخدامی نظام آموزشی که خود، مروج و تعلیم دهنده دانش است جای تامل دارد؛ ضرورت ایجاب می‌کند، شکست‌های نظام آموزش و پرورش در امر سلامتِ روان کارکنان و عدم ارزیابی‌های روانشناختی آنان در بدو استخدام و گزینش، مورد واکاوی و تحلیل قرار گیرد.
چنانچه در تجربه کسب دانش انسان بدوی نسبت به طبخ غذا بیان میشود:«روزی در بدو ورود یکی از انسان‌های بدوی به محل سکونتش، متوجه می‌شود که محل نگهداری دام و طیورش آتش گرفته و حیواناتی که در آنجا نگهداری می‌شدند، در آتش سوخته‌اند، وی بخشی از گوشت طبخ شده حیوان را می‌چشد و درمی‌یابد که گوشت طبخ شده حیوانات در مقایسه با گوشت خام خوش طعم‌تر بوده و خوردن آن راحتتر است؛ لذا از آن به بعد نسبت به پخت مواد غذایی برای تناول کردن، دانش کسب می‌نماید». آیا مواردی غیرانسانی و به دور از اهداف عالی نظام آموزش و پرورش که صورت گرفته، هرچند بسیار محدود، ضرورت را ایجاب نمی‌کند که در بدو استخدام ارزیابی‌های روانشناختی بیش از پیش و به صورت تخصصی انجام گیرد و در فرایند گزینش و آموزش ضمن خدمت، از علم روانشناسی کسب دانش کنیم؟
انتهای پیام