چاپ

قم آنلاین - آیت‎الله علیدوست بر لزوم به کارگیری عناوین ماهیتی در استنباط فقهی تاکید کرد و گفت: کارکرد افعال مکلفین نقش مهمی در تعیین حکم فقهی آن دارد مثلا مجسمه، زمانی مظهر بت پرستی است و حتی امروز نیز از این نمادها استفاده می شود؛ ولی گاهی اوقات مجسمه نماد احترام و یا تمدن است.
به گزارش خبرنگار ایسنا منطقه قم، آیت الله علیدوست امروز در همایش فقه هنر در تالار غدیر قم گفت: مدرسه اسلامی هنر در ماه های آغازین سال 94 وارد این عرصه شد و دفتر تبلیغات، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و.... نیز در این امر ورود کردند و همایش اول در همان سال برگزار شد.
وی افزود: در همایش اول، بیشتر بازپژوهی همان پدیده هایی که در متون فقهی مورد بحث قرار گرفته بود مورد نظر قرار گرفت ولی در همایش دوم، در گامی به جلو در سه بخش شامل فلسفه فقه هنر با 8 مدخل، فقه رفتار و آثار هنری با 10 مورد و حکومت و هنر با 6 مدخل قرار گرفت.
استاد حوزه تصریح کرد: در بحث غنا و موسیقی، فقها، ابتدا عنوان مورد نظر را بیان می کنند و مثلا بیان می کنند که غنا حرام است؛ سپس روایاتی که در خصوص غنا آمده است را بررسی می کنند و آیاتی را که در روایات به غنا تفسیر شده است را بیان می کنند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: در آیه صحبت از غنا به میان نیامده است و لهو الحدیث بیان شده است که انسان را از راه خدا گمراه می کند؛ یعنی به انگیزه مسخره کردن آیات خدا و مقابله با قرآن مطرح می شود و سخنی از غنا نیست؛ اما ذیل آیه امام، این لهو الحدیث را به غنا تفسیر می کنند.
دبیر علمی همایش ملی فقه هنر گفت: در مکتب اسم گرایی به دنبال عنوان هستند یعنی این حکم را به عنوان پیوست به دنبال نام ببریم و هرجا نام صادق بود باید آن را حکم بدانیم؛ در اینجا حتی به ماهیت موضوع نیز نباید توجه کنیم.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: امام(ع) بیان کرده اند که خداوند خمر را به خاطر اسم حرام نکرد بلکه دلیل حرمت خمر به خاطر عاقبت است؛ یعنی خمر به خاطر کارکرد آن حرام است.
دبیر علمی همایش ملی فقه هنر گفت: مصداق شناسی نیز در اینجا مهم است؛ اگر فقیه امروز بخواهد کتاب جهاد بنویسد نمی تواند مثل گذشته احکام را صادر کند؛ یعنی در باب نوع حمله و غنایم، مسایل و مصادیق تغییر کرده است.
استاد حوزه تصریح کرد: مجسمه، زمانی مظهر بت پرستی است و حتی امروز نیز از این نمادها استفاده می شود و هر شکل و حرکت آن نماد اعتقاد است ولی گاهی اوقات مجسمه نماد احترام و یا تمدن می شود؛ به همین دلیل نمی توان همه این موارد را ذیل یک عنوان بیان کرد؛ به همین دلیل این مباحث باید با نوآوری و انضباط فقهی بررسی شود.
انتهای پیام