بزرگنمايي:

عصر قم - یک روانشناس بالینی گفت: در زندگی آپارتمانی به دلیل محدودیت هایی که وجود دارد،بسیاری از خلاقیت ها و استعدادهای کودکان عقیم می‌ماند.
به گزارش خبرنگار ایسنا منطقه قم،احمد ترابی در نشست تخصصی «زیست کودکان در آپارتمان» در دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی قم، عنوان کرد: سهم کودک در خانه گاهی به دلیل کمبودها و محدودیت هایی که وجود دارد، نادیده گرفته می شود و این امر،آثار مخربی در روح و روان کودک دارد.
این روانشناس بالینی افزود: به ویژه در زندگی آپارتمانی به دلیل محدودیت هایی که وجود دارد، بسیاری از خلاقیت ها و استعدادهای کودکان عقیم می ماند.
وی اظهار کرد: از نظر علم روانشناسی، رفتار انسان محصول دو عامل وراثت و محیط است، وراثت شامل ویژگی هایی است که انسان در آن دخل و تصرفی ندارد، اما محیط شامل خانه، مدرسه، جامعه و فضای مجازی است که تاثیر زیادی بر رفتار دارد.
ترابی بیان کرد: محیط خانه یکی از فضاهای مهم و اثرگذار در شکل گیری شخصیت و رفتار کودک است و وجود محدودیت ها موجب می شود بسیاری از استعدادها شکل نگیرد و خلاقیت ها، رشد و نمو نداشته باشد.
وی گفت:وقتی سخن از زندگی آپارتمانی به میان می آید، در واقع از فضای محدودی سخن می گوئیم که دارای فضای باز برای بازی کردن و پویایی و فعالی نیست و کودک نمی تواند در آن با بازی و جست و خیز به تخلیه روانی دست یابد.
این روانشناس بالینی عنوان کرد: در زندگی آپارتمانی که یکی از ویژگی های مهم زندگی های مدرن و امروزی مان است،همواره باید متوجه همسایه ها باشیم و کودک را از بازی و شیطنت،منع کنیم.
وی افزود:در این واحدهای مسکونی و در فضای بسته ای که وجود دارد، کودکان مجبور به سکوت هستند و باید در خود مانده باشند، پس دیگر جایی برای کاوش و جست و خیز و نشاط باقی نمی ماند.
ترابی اظهار کرد:چنین کودکانی یا دچار افسردگی و بیماری های روحی می شوند و یا به فضای مجازی و کامپیوتر و بی تحرکی عادت می کنند که این عوامل مشکلات دیگری را به همراه دارد که پرخاشگری و افسردگی از جمله این عوامل است.
وی گفت:در گذشته،خانه ها بزرگ بود و فضای باز برای بازی وجود داشت و کودک، تجربیات زیادی را در بازی با همسالان به دست می آورد و یادگیری و شکوفایی استعدادها را در بین کودکان شاهد بودیم.
این روانشناس بیان کرد:هوش هیجانی در محیط های باز معنا می یابد، کودک هر چه بیشتر به کاوش محیط بپردازد، استعدادهایش بیشتر شکوفا می شود و اعتماد به نفس بیشتری کسب می کند.
وی افزود: فضای آپارتمانی، مسئولیت ها را محدود می کند، از طرفی در زندگی آپارتمانی، ارتباط کودک با طبیعت قطع می شود، از این رو باید محیط داخل را با نور و طراحی،شاد و پویا کرد.
ترابی عنوان کرد: در معماری های امروزی با توجه به محدودیت هایی که در متراژ واحدهای مسکونی وجود دارد،لازم است به شیوه ای طراحی شود که فضای باز در اختیار کودکان قرار بگیرد تا به تخلیه هیجانی بپردازد.
وی تصریح کرد: سبک های زندگی باید تغییر کند و از طریق ایده پردازی و خلاقیت بتوان،تحولات شگرفی را در معماری مدرن ایجاد کرد تا پیوند میان اعضای خانواده افزایش یابد و کودکان در زندگی های امروزی با محدودیت های کمتری مواجه باشد.
انتهای پیام