بزرگنمايي:

عصرقم- شهر مقدس قم در سالروز میلاد حضرت عباس(ع) حال و هوای ویژه‌ای به خود گرفته و مراسم جشن و سرور به مناسبت میلاد علمدار کربلا در حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع)، مسجد مقدس جمکران، مساجد و تکایا و دیگر اماکن متبرک با حضور عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در حال برگزاری است.
حرم حضرت معصومه(س) میزبان دلدادگان و عاشقان مکتب اهل بیت(ع) است که از اقصی نقاط جهان اسلام برای شرکت در جشن ها و آیین های اعیاد شعبانیه در این شهر حضور پیدا کرده و این ولادت با برکت را گرامی می دارند.
خیابان‌های منتهی به حرم مطهر حضرت معصومه(س) چراغانی شده و شیفتگان مکتب نبوی(ص) با برپایی ایستگاه هایی صلواتی از مجاوران و زائران این شهر مقدس پذیرایی کرده و این روز را به یکدیگر تبریک می گویند.
خیل شیفتگان خاندان عصمت و طهارت(ع) با حضور در این جشن ها، ارادت خالصانه خود را به علمدار کربلا نشان دادند و سخنرانان، گوشه‌هایی از زندگانی گهربار و رشادت‌ها و فداکاری‌های حضرت عباس را بیان کردند.
مسجد مقدس جمکران نیز در شب میلاد حضرت ابوالفضل(ع) میزبان هزاران تن از نمازگزاران و زائران شهر قم و دیگر نقاط مختلف کشور بود که پس از اقامه نماز مغرب و عشا، ولادت حضرت عباس را به ساحت مقدس امام زمان (عج) تبریک گفتند.
در بیوت آیات عظام تقلید و دفتر رهبر معظم انقلاب در قم نیز به همین مناسبت مجالس جشن با حضور مراجع تقلید ترتیب یافته و مداحان اهل بیت(ع) با خواندن اشعاری در وصف امام حسین(ع)، حضرت عباس(ع) و امام سجاد(ع)، شور و هیجان خاصی را در میان شرکت کنندگان به وجود آورده‌اند.
حضرت عباس(ع) در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه و خانه حضرت علی(ع) پیشوای اول شیعیان و ام البنین چشم به جهان گشود و به کنیه های ابوالفضل، لقب قمر بنی هاشم ، باب الحوائج ، طیار، اطلس و سقا معروف شد.
ایشان در روزهای کودکی از مکتب اهل بیت(ع)، پدر گرانقدرش و برادرانش امام حسن و امام حسین(ع) درس معرفت، ایمان، دانایی و کمال، گفتار و رفتار الهی، دانش و بینش را آموخت و از مقام والای علمی برخوردار شد.
استعداد ذاتی و تربیت خانوادگی او سبب شد که در کمالات اخلاقی و معنوی، پا به پای رشد جسمانی و نیرومندی عضلانی، پیش برود و جوانی کامل، ممتاز و شایسته گردد. وی نه تنها در فصاحت و زیبا سخن گفتن چهره ای شناخته شده بود بلکه در خرد و فضایل انسانی از برترین جوانان دوران خود بود و در برخی از جنگ ها شرکت داشته و با آن که زیاد اجازه جهاد به او داده نمی شد، ولی درهمان نوجوانی حریف قهرمانان نامی عرب بوده است.
حضرت عباس(ع) درهمه دوران زندگی اش، همراه پدر و برادرانش امام حسن و امام حسین(ع) بود. او جوانی خود را صرف خدمت به امام حسین(ع) کرد و در واقعه کربلا لحظه ای از این امام بزرگوار جدا نشد و به رشادت پرداخت.
ایشان هم رکاب با سیدالشهدا(ع) به میدان رفت و با سپاه یزید جنگید. عباس، مظهر ایثار و وفاداری و گذشت بود. وقتی علمدار کربلا از امام حسین(ع) اذن میدان طلبید حضرت از او خواست که برای کودکان تشنه و خیمه‏ های بی ‏آب، آب تهیه کند. وی نیز به فرات رفت و وقتی وارد فرات شد، با آنکه تشنه بود، اما بخاطر تشنگی برادرش حسین(ع) و خاندانش آب نخورد و مشک آب را پر کرد.
در بازگشت به خیمه‏ ها با سپاه دشمن که فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و دستهایش قطع گردید و به شهادت رسید، هنگامی که حضرت عباس(ع) از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین(ع) فرمودند: «‌اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد». این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس(ع) ونقش او در پشتیبانی از امام حسین(ع) است.
پیکر پاک حضرت عباس(ع) در کربلا به خاک سپرده شد و اینک آرامگاه ایشان در نزدیکی بارگاه امام حسین(ع) زیارتگاه دوستداران آن حضرت است و فاصله میان این دو بارگاه، بین الحرمین نامیده می شود.
سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) به منظور پاسداشت و بزرگداشت مقام جانبازان هشت سال دفاع مقدس، به عنوان روز جانباز نامگذاری شده است.