بزرگنمايي:

عصر قم - زمانی که به خیمه‌ها حمله شد، حضرت زینب از امام سجاد(ع) کسب تکلیف کرد و امام سجاد فرمود: "عَلَیکُنَّ بِالفرار_فرار کنید".
به گزارش ایسنا منطقه قم، پس از شهادت امام حسین(ع) لشکر دشمن به سمت خیمه ها یورش برد و زنان را از خیمه ها بیرون می کردند و خیمه ها را آتش می زدند، نقل شده است: "زنان حرم پا برهنه و شیون کنان از خیمه ها خارج می شدند و سپاه دشمن آنان را اسیر نموده و با خود می بردند".
در برخی مقاتل نقل شده است که زینب کبری(س) در این هنگام خدمت امام سجاد(ع) آمد وفرمود: ای یادگار گذشتگان و فریادرس بازماندگان، خیمه های ما را آتش زده اند، درباره ما چه می فرمائید؟ حضرت فرمود: "عَلَیکُنَّ بِالفرار" (فرارکنید)
پس دختران رسول خدا(ص) همگی گریه کنان فرار می کردند، به جزء حضرت زینب(س) که ایستاده بود و مراقب امام سجاد(ع) بود، چون حضرت سجاد(ع) قادر به حرکت کردن نبود.
نقل شده است: شامگاه روز دهم، دو طفل از ترس، وحشت و تشنگی از دنیا رفتند؛ چون حضرت زینب(س) زنان و بچه ها را جمع آوری می کرد، دو کودک را نیافت، به دنبال آنها به جستجو پرداخت، آن دو کودک را در حالی که دست به گردن هم نموده و خوابیده بودند، دید، هنگامی که آن دو را حرکت داد، معلوم شد از شدت تشنگی از دنیا رفته اند.
در کتاب"تحفه الذاکرین" آمده است، هنگامی که خیمه ها را آتش زدند، 23 طفل کوچک از خیمه ها بیرون آمدند که از شدت ترس و خوف می لرزیدند، یکی از بزرگان لشکر، به عمر سعد گفت: اگر خیال داری این ها را نزد یزید ببری، یک نفرشان زنده به شام نمی رسد، دستور بده به این ها آب بدهند که از تشنگی هلاک می شوند.
عمرسعد گفت: به آن ها آب بدهید، مشک ها را پر از آب کردند و نزد زن ها آوردند، ظرف آبی به رقیه دادند، حضرت رقیه(س) آب را گرفت و روانه قتلگاه شد؛ گفتند: کجا می روی؟ گفت: پدرم هنگامی که به میدان رفت، لبش تشنه بود، می خواهم این آب را به او بدهم.
عمر سعد تا روز یازدهم در کربلا ماند و پس از نماز بر کشته های سپاه خود و دفن آن ها، عازم کوفه گردید، در حالی که پیکرهای شهداء روی خاک گرم کربلا افتاده بود.
عمر سعد دستور داد بانوان و کودکان و حضرت سجاد(ع) را بر شترهای بی جهاز سوار کنند تا به صورت اسیر به کوفه روانه کنند، و غُل و زنجیر بر دست و پای همه ی آن ها زدند و آن ها را از قتلگاه عبور می دادند.
حمید بن مسلم که از سربازان دشمن بود نقل کرده است: به خدا سوگند زینب(س) دختر علی(ع) را فراموش نمی کنم که در کنار بدن های پاره پاره ناله می کرد و با صدای جانسوز و غمبار می گفت: "فریاد یا محمدا! درود فرشتگان آسمان بر تو باد، این حسین(ع) توست که در خون غوطه ور است و اعضایش قطع شده و دختران تو به عنوان اسیر عبور داده می شوند" وسپس حضرت زینب(س) رو به آسمان فرمود: "خدایا این اندک قربانی را از ما قبول فرما".
امام سجاد(ع) سخت بیمار بود ولی در عین حال دشمن، غُل سنگینی بر گردن ایشان انداخته بود و چون امام سجاد(ع) بر اثر شدت بیماری توان نشستن بر پشت شتر را نداشت، هر دوپای ایشان را به زیر شکم شتر بستند تا از پشت به زمین نیفتد.
 هنگامی که اهل بیت(س) کنار قتلگاه آمدند، همه پیاده شدند و کنار بدن های پاره پاره رفتند، حضرت زینب(س)، امام سجاد(ع) را دلداری می‌داد و فرمود: ای یادگار جد و پدر و برادرانم، نگران نباش، سوگند به خدا این جریان، براساس عهد و پیمان الهی بسته شده که آن ها را فرعون های عصر نمی‌شناسند ولی آن ها در نزد اهل آسمان و فرشتگان معروف اند، آن ها می آیند و این بدن های پاره پاره را به گرد هم آورده و می پوشانند، و در قبر مطهر پدرت، علامتی و بارگاهی نصب می شود که در مرور سال ها و قرن ها، از بین نخواهد رفت، هر چه سلاطین کفر برای محو آن بکوشند، نتیجه معکوس می گیرند و روز به روز بر رونق این مکان شریف می افزاید.
انتهای پیام