بزرگنمايي:
عصرقم- همزمان
با آغاز ماه عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام،
عباسیه روستای نیاک با پیام حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی فعالیت خود
را آغاز کرد.
متن کامل پیام آیت الله جوادی آملی به این شرح است:
أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ
الْعالَمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ
الْمُرْسَلِین وَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ الْمَهْدِیِّین سِیَّمَا
خَاتَمُ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَاتَمُ الْأَوْصِیَاء عَلَیْهِما آلَافُ
التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء بِهِمْ نَتَوَلَّی وَ مِنْ أَعْدَائِهِم
نَتَبَرَّءُ إِلَی اللَّه».
محرم 1440 فرا رسید. این جریان
سالار شهیدان(صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْه) نه اختصاصی به زمان
معین دارد و نه محصور در زمین خاص است، زیرا جریان کربلا، جریان مبارزه حق و
باطل و ظلم و عدل است و این جریان «الی یوم القیامة» دوام دارد.
وجود مبارک حسین بن علی(عَلَیْهِ
أَفْضَل صَلَوَاتِ الْمُصَلِّین) در برابر پیشنهاد بیعت که از طرف شام به
مدینه مخابره شد و گزارش داده شد، این چنین اعلام موضع کرد که «إِنَّا
أَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ
الْمَلَائِكَةِ ... وَ مِثْلِی لَا یُبَایِعُ بِمِثْلِهِ»؛[1] مثل یزید.
دودمان خود را، خاندان وحی و امامت و رسالت را معرفی کرد، دودمان ننگین
اموی را تشریح کرد، بعد فرمود: «مِثْلِی لَا یُبَایِعُ لِمِثْلِهِ»؛ کسی که
مثل من فکر می‌کند با کسی که مثل یزید می‌اندیشد، بیعت نمی‌کند؛ یعنی
جریان شخص مطرح نیست، قضیه شخصیه نیست، قضیه خارجیه نیست، قضیه حقیقیه است.
جریان سیّدالشُهداء، جریان مبارزه حق علیه باطل و عدل علیه ظلم بود،
اوّلاً.
حسینیه‌ها، عباسیه‌ها،
اباالفضلیه‌ها و هر مکانی که به نام مقدس و منزه اینها بنیانگذاری می‌شود،
مسئولیت اساسی آن تبیین حق و آثار پُر برکت عدل، تبیین باطل و آثار مشئوم
ظلم است و کسانی که در عباسیه‌ها، اباالفضلیه‌ها، حسینیه‌ها تلاش و کوشش
می‌کنند، باید نموداری از حق و نموداری از عدل باشند.
این حسینیه بابرکت که به نام
مبارک قمر بنی‌هاشم عباس بن علی(عَلَیْهِما آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ
الثَّنَاء) ساخته شد به نام مبارک سید حسن ولی(رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَی
عَلَیْه) است که این سید بزرگوار با هجرت خود از حجاز به ایران برکت
ولایت، امامت و تشیّع را به همراه خود آورد. این سادات که از حجاز به ایران
آمدند، نورانیت امامت و خلافت را و علاقه به دودمان وحی و رسالت را تبلیغ
کردند.
عصاره حکومت اموی بر اساس جاهلیت
بود. در جاهلیت دو عنصر سهم تعیین‌کننده داشت: یکی اینکه در بخش اندیشه با
گمان زندگی می‌کردند؛ دیگر اینکه در بخش انگیزه با هوس به سر می‌بردند؛ اما
دودمان نبوت و رسالت در بخش اندیشه فرمود علم و برهان، و در بخش انگیزه حق
و «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ»[2] و عقل. آنچه جامعه را نگه می‌دارد؛
حق است و عدل است و خیر است و حَسَن و آنچه جامعه را ویران می‌کند؛ باطل
است و ظلم است و شرّ است و قبیح.
شما بزرگواران و عزیزان، مخصوصاً
هیأت خاصی که اکثریت آنها را جوان‌ها تشکیل می‌دهند، در این عباسیه که خدا
از بنیان‌گذارش و از مدیرانش و از مؤسسانش و از برنامه‌ریزان و طرّاحانش به
أحسن وجه بپذیرد، مسئولیت دارید که تفکر حسین بن علی(صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ
سَلامُهُ عَلَیْه) را از نظر علمی و عملی احیا کنید.
جامعه اگر جامعه جاهل باشد می‌شود
باطل را به صورت حق نشان داد. کاری که معاویه کرد، طبق نقل ابوریحان
بیرونی و دیگر بزرگان این بود؛ بعد از موفقیت ظاهری جنگ صفین و مانند آن و
شهادت علی بن ابی‌طالب(صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْه) و استقرار
حکومت باطل شام، کاری که معاویه کرد، این بود پیروزی‌هایی که در غرب دیار
اسلامی نصیب اینها می‌شد، آنها بت‌پرست بودند، بت‌های زرّین آن قسمت را
مرصّع می‌کرد و مزیّن می‌کرد و با کشتی به هند می‌فرستاد و از راه فروش بت و
انتشار تفکر بت‌فروشی درآمد سنگینی را به دست آورد. کسی که با بت‌فروشی در
انتشار این تفکر، درآمد فراوانی به دست می‌آورد، این داعیه اسلام دارد،
داعیه خلافت مسلمین دارد، داعیه حقانیت دارد.
این است که وجود مبارک حسین بن
علی فرمود مگر نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود؟ بنابراین دستگاه شام اوّلین
کاری که کرد یک شبیخون فرهنگی یا تهاجم فرهنگی در جوان‌ها و مانند آنها
ایجاد کرد که حق را باطل و باطل را حق نشان دادند و حکومت انسان فریبکار
فاسد را به عنوان دین ارائه کردند و اگر کسی مخالف حکومت یزید بود، او را
به عنوان مرتد معرفی می‌کردند و مهدورالدّم. وجود مبارک حسین بن
علی(صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْه) آمد، حق را تبیین کرد،
سخنرانی روشنگر و فرهنگی و دینی و الهی را در مکه ایراد کرد، هدف خود را،
راه خود را مشخص کرد، دودمان ننگین اموی را رسوا کرد. علی بن الحسین زین
العابدین(صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَیْه) در شام وقتی از حضرتش
پرسیدند در این صحنه مبارزه چه کسی پیروز شد؟ فرمود اگر خواستید ببینید چه
کسی پیروز شد: «إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَنْ غَلَبَ وَ دَخَلَ وَقْتُ
الصَّلَاةِ فَأَذِّنْ ثُمَّ أَقِم»؛[3] اگر خواستید بفهمید در جریان
کربلا چه کسی پیروز شد؟ هنگام نماز اذان و اقامه بگو! ببین در اذان و اقامه
نام چه کسی را زنده کردی؟ ما توحید را زنده کردیم، ما نبوت را زنده کردیم،
خلافت را، رسالت را زنده کردیم و برگشتیم آنها درصدد محو توحید، محو
خلافت، محو رسالت بودند.
بنابراین آنچه از این حسینیه و
هیأتِ مسئول این حسینیه و عزاداران این حسینیه و عباسیه که به نام مبارک
سیّد حسن ولی(رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَی عَلَیْه) متوقّع است آن است که
اینها حسینی فکر کنند، عباسی بیندیشند، زینبی قیام بکنند و به هر حال اهل
بیتی باشند. علم اینها و عمل اینها همه حسینیه‌ها و همه ابوالفضلی‌ها و همه
مراکز مذهب البته موظّف هستند، چنین باشند.
امیدواریم ذات اقدس الهی از
بنیانگذ‌ار، واقف مؤسس و همه کسانی که در این عباسیه، در این ابوالفضلیه،
در این حسینیه که به نام مبارک سید ولی(رِضْوَانِ اللَّهِ تَعَالَی
عَلَیْه) است در احیای مآثر و آثار دین کامیاب و موفق باشند، در دنیا و
آخرت پیروز باشند و حق مسلّم اینهاست که پرچم حسینی را برای همیشه زنده نگه
بدارند!
امیدواریم ذات أقدس الهی نظام ما، رهبر ما، مراجع ما، دولت و ملّت و مملکت ما را در سایه ولیّ عصر، حفظ بفرماید!