بزرگنمايي:

عصر قم - یک کارشناس مذهبی گفت: در تاریخ اسلام اکثریت امامزادگان موجود، دارای اسناد معتبری هستند که حتی جزئیات زندگی آنان نیز در کتب معتبر تاریخی ذکر شده است اما وجود برخی امامزادگانی که اسناد ضعیف تری نسبت به شخصیت و زندگیشان موجود است را نمیتوان انکار کرد.
حجت الاسلام کریم مومنی در رابطه با سبقه‌ی آشنایی ایرانیان با اسلام گفت: گاهی شبهاتی در خصوص تعدد زیاد امامزادگان در ایران مطرح می شود که نتیجه ی عدم آشنایی نسبت به تاریخ اسلام در ایران است؛ چراکه تاریخ گویای این مطلب است که حتی در زمان پیامبر(ص) و همان ابتدای پیچیده شدن آواز آن حضرت درایران، اکثر مردم این کشور با اسلام آشنایی کامل داشته و در راه تبلیغ این دین تلاش می‌کردند.
**سابقه‌ی ایرانیان در حمایت از اسلام و تشیع
وی با تاکید بر روایات نقل شده از پیامبر(ص) مبنی براینکه" اگر دین من به ثریا رود، مردانی از طایفه سلمان که در ایران هستند این دین را به دست می‌گیرند" افزود: این قیبل روایات و احادیث موجب توجه بسیاری از بلاد اسلامی به ایران شده و باعث روی آوردن گروه کثیری از مسلمانان به این کشور شد.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: علاقه و آشنایی ایرانیان به اسلام پس از پیامبر(ص) نیز ادامه پیدا کرد و در زمان ورود امام رضا(ع) به ایران، استقبال پرشور و گسترده مردم، خود موید این مطلب است؛ چرا که درصورت عدم آشنایی ایرانیان با اسلام و تشیع، این گونه استقبال از ائمه (ع) بی معنی است و طبق روایات در زمان ورود حضرت رضا(ع) به ایران، عده ی بسیاری قلم به دست، آماده مکتوب کردن سخنان حضرت و نشر آن در بلاد دیگر بودند.
**سفر یازده نفر از فرزندان امام سجاد(ع) به ایران
مومنی بیان کرد: طبق روایات، از زمان امام سجاد(ع) به بعد، یازده نفر از نوادگان ایشان جهت تبلیغ معارف دین به غرب ایران آمده و مبانی تشیع و اسلام را در مناطق مختلف ایران گسترش دادند؛ به طور کلی ائمه و فرزندان خلف ایشان برنامه‌های مختلفی جهت تبلیغ دین مبین اسلام انجام می‌دادند که یکی از این برنامه‌ها، سفرهایی بود که در راه نشر تعالیم اسلام و میراث حدیثی ائمه(ع) انجام می‌شد.
وی با تاکید براینکه همه‌ی امامزادگان موجود، سند معتبری ندارند گفت: با اینکه اکثر فرزندان ائمه و امامزادگان اسناد معتبری نسبت به وجود، شخصیت و اقدامات علمی و دینی دارند، اما نمی توان گفت همه‌ی امامزادگان موجود، سند معتبر دارند؛ با این وجود امامزادگانی همچون موسی مبرقع(ع) فرزند امام جواد(ع) در قم و احمد ابن موسی(ع) فرزند بزرگوار امام موسی کاظم(ع) در شیراز از فرزندان بلافصل این دو امام هستند و اسناد بسیار معتبر و قوی نسبت به تمامی وجوه زندگیشان موجود است.
**موقعیت خاص خراسان، دلیلی بر ورود امامزادگان به ایران
این مدرس حوزه با تاکید بر اهمیت خراسان در دوران مامون عباسی خاطر نشان کرد: پس از مرگ هارون الرشید، دو فرزند او یعنی امین و مامون بر سر جانشینی پدر، اختلاف داشتند و از آنجا که مامون علم و فراست بیشتری نسبت به امین داشت، در سیاست موفق شده و به لحاظ اجتماعی پیشرفت کرد، بنابراین خراسان که مرکز حکمرانی او بود در جهان اسلام شهره شد.
مومنی بیان کرد: پس از پیشرفت و ارتقای موقعیت اجتماعی و سیاسی خراسان، به تبع افراد و گروه‌های زیادی با انگیزه‌های مثبت و منفی به این شهر وارد شدند، یکی از گروه‌هایی که با انگیزه ی تبلیغ معارف اسلامی به خراسان آمدند، فرزندان خلف ائمه اطهار(ع) بودند، بنابراین گروه زیادی از امامزادگان به ایران سفر کرده و در شهرهای مختلف به تبلیغ تعالیم اسلام و تشیع پرداختند که اکثرا با دسیسه‌های بدخواهانی که نشر معارف اسلامی را به ضرر خود می‌دیدند، به شهادت رسیده و درهمان شهر به خاک سپرده شدند.
**اکثرامامزادگان در ایران، فرزندان امام موسی کاظم(ع) هستند
وی تاکید کرد: از آنجا که زمان امام موسی کاظم (ع)، خراسان، پایتخت حکومت اسلامی بود و از لحاظ اجتماعی و سیاسی اهمیت ویژه‌ای داشت، فرزندان آن حضرت جهت تبلیغ اسلام و تشیع به ایران وارد می‌شدند، بنابراین امامزادگانی که در ایران مدفون هستند بیشتر فرزندان امام کاظم(ع) به بعد هستند و کمتر دیده می شود که نسب این بزرگواران در ایران به امامان قبل از امام موسی کاظم(ع) برسد.
این کارشناس مذهبی یادآور شد: طبق روایات" گاهی یک شخصی در منطقه ای دفن می‌شود و در منابع تاریخی، مستندی نسبت به جزئیات شخصیت و زندگی او وجود ندارد و به بیان دیگر مستندات، امامزاده بودن او را اثبات نمی‌کنند، اما نبود مستند بر اثبات یا عدم اثبات وجود او، دلیلی بر رد وجود دیگر امامزادگانی که مستندات قوی درخصوص آن‌ها در تاریخ اسلام وجود ندارد، نیست."
 مومنی در پایان تاکید کرد: طبق روایت مذکور، نمی‌توان نسبت به تعدد و کثرت وجود امامزادگان شبهه‌ای وارد کرد؛ چراکه در تاریخ اسلام اکثریت این بزرگواران دارای اسناد معتبری هستند که حتی جزئیات زندگی آنان نیز مکتوب است، اما وجود برخی امامزادگانی که اسناد ضعیف تری نسبت به شخصیت و زندگیشان موجود است را نمیتوان انکار کرد.