بزرگنمايي:

عصر قم - روز دوشنبه بیست و هفتم تیرماه سال 1367 در یکی از سنگرهای خط مقدم جبهه شلمچه بودیم ؛ آتش بی امان و سنگین دشمن نیز هر لحظه بیشتر می شد که ناگهان از رادیو خلاصه اخبار ساعت14 راشنیدیم که هیچ تصورش را نمی کردیم، چون بچه های رزمنده به امید فتح کربلا و نیز رسیدن به قدس شریف و نابودی اسراییل غاصب ،لحظه شماری می کردند و آن خبر این بود: قطعنامه 598 که به معنای پایان یافتن جنگ است پذیرفته شد.
به محض شنیدن خبر، بدون استثناء همه بچه های سنگر(به خاطر شنیدن این خبر)به گریه افتادند و مانند مادری که عزیزش را از دست داده باشد فضای سنگر،غرق اشک و ناله و ماتم شد؛ بعد از لحظه ای در مشروح اخبار اعلام شد از طرف فرمانده بسیجیان و رزمندگان حضرت امام خمینی با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت کردید، در این حال تمامی بچه ها گریه شان تبدیل به سکوت معناداری گردید.چرا که فهمیدند این موافقت و تصمیم از طرف امام(ره) می باشد و امر ولایت بر همه امور مقدم است.
این تبعیت و اطاعت از ولایت فقیه و رهبری، روحیه هر رزمنده و بسیجی بود. در اینجا به یاد کلام حضرت امام رضا(علیه الاسلام) می افتم که فرمودند: کلمه لااله الاالله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی لکن بشرطها و انامن شروطها یعنی اگر ولایت نباشد دیگر عبادات ظاهری وپوسته ای بیش نیست و به حال شما نفعی نخواهد داشت.
این درسی است برای آحاد ملت ایران و مدیران کشور که تبعیت از مقام ولایت و رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای عزیز و حکیم را فراموش نکنند و یکی از راه های بسیار مهم مبارزه با دشمنان و پیروزی بر توطئه های اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی آنان گوش به فرمان بودن فرامین معظم له می باشد و طبق درس هایی که از آموزه های قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام و زیارت جامعه کبیره و صلوات شعبانیه می گیریم نه یک قدم جلو و نه یک قدم عقب بلکه همراه و همگام با ولایت باید باشیم و بر این عهد بمانیم.
حضرت امام خمینی (ره) درباره پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت خطاب به ملت ایران فرمودند: با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور که من به تعهد ودلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع کنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می دانم و خدامی داند که اگر نبود انگیزه ای که همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت نظام و مسلمین قربانی شود، هرگز راضی به این عمل نمی بودم! و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود، اما چاره چیست!؟... من بار دیگر می گویم قبول این مسئله برای من از زهر کشنده تر است ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم و نکته ای که تذکر آن لازم است در قبول این قطعنامه ،فقط مسئولین کشور ایران با اتکای خود تصمیم گرفتند؛ تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود... بدانید که پیروزی از آن شماست.
حضرت امام خامنه ای عزیز نیز در چهاردهم خرداد سال 1375 درمراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی فرمودند: پذیرش قطعنامه به خاطر ترس نبود،به خاطر هجوم دشمن نبود،به خاطر تهدید امریکا نبود که آمریکا ممکن است در امرجنگ دخالت کند چون امریکا قبل از آن هم در امر جنگ دخالت می کرد؛ وانگهی اگر همه دنیا درامر جنگ دخالت می کردند امام رضوان الله علیه کسی نبود که رو برگرداند برنمی گشت! آن یک مسئله داخلی بود،مسئله دیگری بود،
درتمام عمر ده ساله حیات مبارک امام رضوان الله علیه پس از پیروزی انقلاب،یک لحظه اتفاق نیفتاد که او بخاطر سنگینی بار تهدید دشمن در هر بعدی از ابعاد دچار تردید شود؛این یعنی همان برخورداری از روحیه حسینی!
..قطعنامه598 شورای امنیت سازمان ملل دارای یک مقدمه و ده بند است و قبول آن اگرچه به معنای پذیرش آتش بس توسط ایران شد ولی رژیم عراق باردیگر به تهاجمات وحشیانه خود ادامه داد و به خاک ایران تجاوز کرد و مقصود پلیدش تصرف نقاط مهمی از کشور مانند خرمشهر و رسیدن به تهران بودکه به مطامع شیطانی و واهی خود نرسید و در29مردادسال 1367جنگ پایان یافت.
طبق بند ششم قطعنامه توسط کمیته حقیقت یاب درهجدهم آذر ماه سال1370عراق به عنوان متجاوز و آغاز کننده جنگ و تهاجمات معرفی شد و به شورای امنیت و دنیا اعلام گردید.
یاد ایثارگران و رزمندگان سلحشور عرصه هشت سال دفاع مقدس و جهاد و شهادت ؛ جانبازان؛ آزادگان و خانواده بزرگوار آنان را گرامی و ارج می نهیم و درود سلام خداوند و فرشتگانش را نثارشان می کنیم و باید قدرشناس فداکاری ها و عظمت افتخاراتشان باشیم تا در پیچ و خم های زندگی فراموش نشوند.
*معاون سوادآموزی اداره کل آموزش و پرورش قم