بزرگنمايي:

قم آنلاین - قم- عضو هیات علمی جامعه المصطفی العالمیه با اشاره به نقش حضرت امام صادق (ع) در احیای مکتب تشیع و تمدن اسلامی گفت: در زمان آن حضرت جامعه اسلامی به حدی از اتفاق و با هم بودن رسیده که فرق مختلف از کرسی تدریس امام استفاده علمی می کردند.
حجت الاسلام والمسلمین رحمت الله عابدی عصر دوشنبه درگفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: یکی از مهمترین وظایف معصومان (ع) از پیامبر اسلام (ص) تا ائمه اطهار(ع)، بحث عبودیت است و امام صادق (ع) هم در این زمینه بیشترین تلاش و فعالیت را داشته و بسیاری از شاگردان ایشان که از بزرگان دین، محققان و محدثان بزرگ بودند نیز در این راستا حرکت می کردند.
وی ادامه داد: حضرت در برابر آزار و شکنجه های منصور، هرگز دست از رسالت الهی خود برنداشته و از هر فرصتی برای ترویج مبانی دینی استفاده می نمود.
نماینده ولی فقیه در سازمان تعاون روستایی کشور خاطرنشان کرد: معصومان (ع) نماد عبودیت الهی هستند و در راس آنها حضرت امام صادق (ع) به عنوان شیخ الائمه است که با ترویج فقه، علوم وحیانی و دستورات الهی، مکتب جعفری را رونق بسیار بخشیدند.
عابدی گفت: فرق دینی و مذهبی به هر نحو ممکن خود را به امام صادق (ع) برای بهره گیری می رسانند، این خود زمینه های خوبی برای پرورش شاگردان مبرز در رشته های مختلف را فراهم کرد.
وی ادامه داد: اسلام هر چه دارد به خاطر دوره امام صادق (ع) است، تربیت حدود چهار هزار شاگرد یک تحول علمی بسیار بزرگ در دوران حضرت بود، در کتاب "در پیشگاه صادق" آمده که حضرت در علم فیزیک و شیمی نظریاتی داشته که امروز دانشمندان نیز به آن رسیده اند.
امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر(ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود.کنیه آن حضرت «ابو عبدالله" و لقبش «صادق» است.
آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر(ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن 31 سالگی به امامت رسید و با پایه ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی(ص) شد.
همه جریان ها و حرکت های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق(ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.
دوران امامت 34 ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در 65 سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال 148 هجری به شهادت رسید.
7401/ 6133/